Ik ben een man van gewoontes. ’s Morgens als ik wakker wordt is het een bakkie koffie, een peuk en dan wachten op de drol van 7 uur.

Je kan de klok erop gelijk zetten. Als de klok op wintertijd gaat heeft ie precies een uur vertraging, net als de trein, alsof de wissels zijn bevroren. Ik heb dan altijd aan mijn linkerhand een stapeltje Donald Duckies liggen om te lezen. Ik heb ze allemaal. Behalve jaargang 14 nr. 3. Er was een nieuwe chinees geopend op de Stampersgracht en daar had ik kip koeloeyoek gehaald met nasi. ’s Morgens, het was nog geen half zeven, kreeg ik al de eerste aandrang.

Rennen voor je leven

Ik had de peuk nog in de smoel. Een opgeblazen gevoel in mijn maag. Ik dacht; ik moet een scheet laten maar… Lees verder →

Ome Toon was bang voor de tandarts. Zo bang, dat hij alles heeft laten wegrotten. Maar een kunstgebit is ook niet alles …

Mijn vrouw kon zich altijd opwinden over mijn tanden. Ik was namelijk bang om naar de tandarts te gaan. Zo bang, dat ik alles heb laten wegrotten. Weken lang liep ik met een zere bek. Een koud biertje of een heet bakkie thee was aan mij niet besteed.

Voor mijn vrouw was het grootste probleem niet mijn angst voor de tandarts, maar vooral de stank die hierdoor uit mijn mond kwam. Ook ergerde zij zich aan die rotte voortanden. Droppies noemde ze die. Als oplossing heb ik mezelf toen een grote walrussnor aan gemeten. Die was zo groot dat hij mijn mond volledig bedekte. Eigenlijk was dat ook niet ideaal, want ja hij bedekte dan wel… Lees verder →

Een bijdrage van Viva-lezeres Mannie Storteboom

Mijn jongste dochter is 17 en die draagt graag, net zoals al haar klasgenoten, een heupbroek. Nooit over nagedacht, maar het is de bedoeling dat de bilnaad duidelijk zichtbaar wordt als je bukt.”

Niet iedereen heeft een mooie bilnaad natuurlijk, maar omdat het mode is, is dat nu minder belangrijk. Zelf heb ik een minder mooie bilnaad, ik heb last van cellulitis en putten in mijn bovenbenen en billen, maar het is mode, ik hoef me voor niemand te schamen, dus ik ook een heupbroek aan.

Sta ik in de supermarkt gebukt om op het onderste schap een pot pindakaas van de weekaanbieding te zoeken; Staat er een man achter me in mijn bilnaad te gluren.

Zegt hij fluisterend tegen zijn zoontje zodat ik het net kon verstaan; “Kijk, die mevrouw… Lees verder →

Als een collega van mij voor een grote boodschap naar de WC gaat, heeft hij het altijd over downloaden.

Wat moet ik me dan eigenlijk voorstellen bij uploaden?

En als ik nog verder nadenk; zou je ook kunnen jojo-en?

en zo ja … zou dat dan ook met diarree kunnen?

Klo van Wijk vindt het tijd om wat aan sport te gaan doen …

Ik ben nu 53 jaar en heb sindsdien mijn studietijd niets meer aan sport gedaan. Geen enkele behoefte aan gehad. Als ik dik begon te worden, ging ik gewoon minder eten. Dat veranderde toen een vriend van mij door de hoeven ging. Een hartverzakking in drie hartkamers. Ze hebben hem van boven tot onder opengesneden, het hart eruit gehaald, de onderdelen vervangen en weer dicht genaaid. Het Het is een wonder dat hij nog leefde. Roken mocht hij niet meer. Hij rookte als een schoorsteen en zoop als een ketter. Dus verklaarbaar was het wel.
Maar binnen een jaar ging de kachel toch uit.
Ik ben met kapot geschrokken. Opeens kneep ik hem ook als een oude dief. Helemaal gemotiveerd om het bij… Lees verder →

Het begon toen ik een jaar of 15 was, zomaar ineens. hormonen denk ik. Ik had de baard nog niet in de keel en nog geen haar op de piel. Na een avondje voetbal taaide ik af met de makkers naar de kleedkamer, ik had me veters nog niet los van mijn dure nieuwe voetbal schoenen, die ik gekregen had van mijn ouders, en je zag ze één voor één naar de neus grijpen en naar adem happen.

Ze hadden niet in de gaten dat het mijn zweetvoeten waren, het stonk namelijk verschrikkelijk, maar niet die typische zweetvoeten lucht; daar was het al voorbij.

Het kwam al meer richting ammoniak, uitgekookte pens, en iets tussen rotte kies en dooie hond en dat dan keer vier zo erg. Na 3 maanden gaf het eens strak gelooide Italiaanse leer de pijp… Lees verder →