Gek van reizen
Helemaal gek van reizen
Mijn vrouw en ik kenden elkaar uit de schoolbanken en wat ons bond, dat was onze reislust. We waren helemaal gek van reizen. Onze eerste reis ging naar Valkenburg. Later werd Valkenburg Frankrijk en Frankrijk werd Kreta. We gingen steeds verder. Tenslotte gingen we de hele wereld over. In het begin vonden we alles mooi en we genoten overal van, maar naar verloop van tijd werden we blasé. We hebben misschien wel een miljoen kilometer moeten reizen om er achter te komen dat, ongeacht waar je ook bent, een bos een bos is, en dat bomen bomen zijn. Onze bestemmingen steeds exotischer en wij werden steeds kritischer. Toen we ons ultieme reisdoel, de Himalaya, bereikt hadden waren we in principe klaar met het reizen.
Maar we bleven op reis gaan. En weet je waarom we op reis bleven gaan? Vanwege de reacties van de mensen! Je kreeg er een kick van als mensen vol bewondering informeerden naar je laatste reis. Daar haalden wij onze motivatie vandaan.
De Facebook likes waren niet meer te tellen
Ik denk dat we veel eerder met reizen gestopt zouden zijn als Facebook niet was gekomen. Voor mensen met een applausbehoefte is Facebook een geweldige uitvinding. Facebook meet namelijk het applaus in likes. Overal waar we kwamen maakten we foto’s, van bergen, van mensen, een schilderachtige omgeving en dat flikkerden we allemaal op Facebook. Na een tijdje barsten we van de volgers en de likes waren niet meer te tellen.
Hoewel we genoten van de aandacht die we via Facebook kregen begon het reizen zelfs steeds meer tegen te staan. Weet je, we hebben 13 jaar geleden de leukste reis van ons leven gehad. Dat was een reisje naar de Noordpool. Alles klopte. Geweldig weer en een hartstikke leuk gezelschap. Helemaal top. Maar ja, als je je leukste reis eenmaal gehad hebt, dan is elke reis daarna minder leuk, of helemaal niet leuk.
Wel eens kiespijn gehad boven op de Himalaya op de Mount Everest? Ik wel. Verschrikkelijke kiespijn! Ik kon geen kant op. Nou ja, geen kant op … dus wel, gewoon de hele berg weer afdalen en op zoek gaan naar een tandarts. Tenminste dat dacht ik. Maar wat dacht je wat? In de hele Himalaya natuurlijk geen tandarts te vinden. Uiteindelijk heeft een-of-andere medicijnman de kies in stukjes eruit gesneden. Ik kan je verzekeren je vakantiegevoel dan helemaal over is. Het enige positieve aan die vakantie was dat dit incident heel veel likes op onze Facebookpagina opleverde. Want hiermee haal je op Facebook de bonuspunten binnen.
Boos
Dat we wat reizen betreft het bijltje er bij neer zouden gooien zat er aan te komen. Daar was alleen maar een incident voor nodig. De aanloop naar dat incident begon, zoals we bij iedere reis, bij het inpakken. Zoals gewoonlijk liepen de emoties hoog op en waren we tot Schiphol boos. Alleen deze keer kregen we te maken met boos zijn deel 2.
We kwamen aan op Schiphol … wat dacht je wat? Ja hoor, paspoort vergeten. In al die jaren nog nooit gebeurd. En ja, ook dat nog, mijn schuld. Totaal niet aan gedacht. We konden mooi weer naar huis. Klaar. Weg vliegtuig. Niks geen reis.
Mijn vrouw ging helemaal uit haar plaat. En toen ze eenmaal was uit geraasd zei ze er geen één meer. Drie dagen lang heeft ze de kop niet tegen me open gedaan. Lekker sfeertje! Niet te zuinig.
Tja, hoe liep het verder … de vakantie was nu eenmaal gepland .. we hoefden niet naar het baasje toe … dus we hebben de hele vakantie lekker saggerijnig thuis gezeten en ongezellig lopen doen. En voor straf de geen seks natuurlijk.
Nooit meer op reis
Ik heb mezelf beloofd dat ik nooit, maar dan ook nooit, meer op reis ga. Ben niet gek. Gewoon thuis blijven en met rust gelaten worden, dat is alles wat ik wil. En de Himalaya kan me ook gestolen worden. Ze hebben daar niet eens een fatsoenlijke tandarts. En buiten dat, het is me daar veel te druk.
Nee, gewoon thuis blijven, dat was het beste. En zo geschiedde het. Dat ging best een tijdje goed, tot ik er achter kwam dat Facebook droog kwam te staan. De likes verdwenen als sneeuw voor de zon en dat is niet goed voor mensen met een applausbehoefte zoals wij. Je gelooft het niet, maar binnen de kortste keren zaten we allebei bij de therapeut.
Gelukkig hadden we een goede therapeut. En dankzij diverse gesprekken kregen we het inzicht dat onze reislust niets anders was dan een schreeuw om aandacht. Ik heb er lang over na zitten denken en opeens viel het kwartje. Wij willen aandacht, want wij hebben behoefte aan aandacht. Aandacht is fijn en daar gaan wij aan toe geven!
Virtuele reisverslagen
Om aandacht te krijgen hoef je helemaal niet te reizen. Met Facebook gaat dat veel makkelijker. Dat is ervoor gemaakt. Wij bleven lekker thuis en gingen virtuele reisverslagen op Facebook maken. Gewoon wat plaatjes van internet plukken, een watervalletje en een vieze WC erbij en geen mens heeft in de gaten dat het allemaal nep is. Het werkt fantastisch. Op al onze reizen hadden we nog nooit zoveel likes gehad als nu. Voor minder dan 1000 likes komen wij tegenwoordig ons bed niet meer uit. En om het de thuiswereld allemaal wat geloofwaardiger over te laten komen gaan we regelmatig onder de zonnebank. Net van vakantie terug of niet dan?
Dit leven bevalt ons veel beter. Geen jetlags meer. Nooit meer elf uur opgevouwen naast een snurkende dikzak in een vliegtuig zitten. Gewoon met een volle portemonnee lekker in je eigen mandje slapen! Ik moet er gewoon moeite voor doen om te bedenken waarom wij vroeger zo gek waren van reizen.
Trouwens – even wat anders – laatst nog voor een kunstgebit bij de tandarts geweest.
Die woont hier om de hoek.