Tandarts Hans Krijtje heeft het even helemaal gehad …

Breek me de bek niet open. Weer zo’n melkmuil in de stoel gehad met een berg tandsteen in zijn straatje zo hard als een granieten aanrechtblad.

Het moet niet gekker worden, vroeger hielp het nog als ik op woensdagmiddag na de lunch de tandartsboor op de microfoon van de omroepinstallatie van de wachtkamer liet slijpen. Altijd wel een mooi gezicht die lijkbleke kinderkopjes die wegrenden naar huis om te flossen. Ik kon ze missen als kiespijn. Diegene die dan nog in de wachtkamer zaten waren de snoepverstandigen en de doven- en slechthorende melkgebitjes. Maar tegenwoordig zit ieder rotjong met zijn Ipod in zijn oren in de wachtkamer. En allemaal een gebit zo geel als een kanarie met tandsteen als een gewapende betonnen vloer.

Wat ze doen… Lees verder →

Beroepsethiek: Hoe ga je daar als arts mee om. Een dilemma.

Jaren geleden heb ik eens met collega-arts gesproken over een persoonlijk dilemma. Ik had toen donderdags een patiënte, erg aantrekkelijk, mooi achterwerk, nog vrijgezel, flink bronstig en rook werkelijk verschrikkelijk lekker als u begrijpt wat ik bedoel. Een verschrikkelijk lekkere teef zou men in de volksmond zeggen. Dan is het toch even slikken.

Ondanks mijn beroep en leeftijd van 61 jaar, ben ik ook maar een mens van vlees en bloed. Vaak merk ik dan dat me dat de aanblik van zulke schoonheid me niet helemaal onberoerd laat. Sterker nog, ik had de grootste moeite om de knuppel niet in het hoenderhok te gooien. Ik begon zwaar te ademen, mijn hart begon te bonken, het zweet gutste van de kop, mijn stem werd afgeknepen en ik… Lees verder →

Ome Toon was bang voor de tandarts. Zo bang, dat hij alles heeft laten wegrotten. Maar een kunstgebit is ook niet alles …

Mijn vrouw kon zich altijd opwinden over mijn tanden. Ik was namelijk bang om naar de tandarts te gaan. Zo bang, dat ik alles heb laten wegrotten. Weken lang liep ik met een zere bek. Een koud biertje of een heet bakkie thee was aan mij niet besteed.

Voor mijn vrouw was het grootste probleem niet mijn angst voor de tandarts, maar vooral de stank die hierdoor uit mijn mond kwam. Ook ergerde zij zich aan die rotte voortanden. Droppies noemde ze die. Als oplossing heb ik mezelf toen een grote walrussnor aan gemeten. Die was zo groot dat hij mijn mond volledig bedekte. Eigenlijk was dat ook niet ideaal, want ja hij bedekte dan wel… Lees verder →

Ik had bij mezelf een wrat ontdekt

Ik had bij mezelf een wrat ontdekt. Onder op mijn kont. Als je ouder wordt krijgt je van die rare plekjes. Moedervlekken, vetbultjes, wratten en dat allemaal op plaatsen waar je helemaal niet op zit te wachten. Onder deze noemer had ik dus een wrat onder op mijn kont gekregen. ‘Die zien ze toch niet’ dacht ik. Maar dat had ik verkeerd gedacht. Mij vrouw had hem gezien. Ze had me er op geattendeerd. Een lelijke wrat had ze het genoemd. Tja, ik vond dat ze best wel een punt had en besloot dat hij weg moest, want je wilt er – ook na al die jaren – toch leuk uitzien voor elkaar niet waar? Tenslotte moet je makkelijker van een wrat af kunnen komen dan van een bierbuik. En …… Lees verder →

Tanden Bleken

Door de betutteling van de overheid kan je bij veel tandartsen niet meer in een uurtje met een hoog waterstofperoxide gehalte worden gebleekt. Nou heb ik een nieuwe methode ontwikkeld ; supersnel tanden bleken – krijtwitte tanden in 10 minuten en zonder afspraak!

Tanden zo geel als een kanarie, je komt het steeds vaker tegen

Tanden zo geel als een kanarie, je komt het steeds vaker tegen. Ik was er met de oude methode een dik uur mee kwijt, dat moet sneller kunnen dacht ik. Ik heb eerst experimenten gedaan met een ultra hoog waterstofperoxide gehalte van 80-90% maar bij veel patiënten loste het tandvlees op en zakte het als kaarsvet over de voortanden heen. Met een iets lichtere oplossing waren helaas niet alleen de tanden gebleekt maar ook de tong, gehemelte… Lees verder →

Ik heb van de week weer eens mijn okselhaar weggehaald. Het zag er niet meer uit. Bossen waren het geworden. Bossen okselhaar. Maar goed, mooi boven de wastafel alles weggeschoren zodat het er allemaal weer netjes uitzag. Niet dat ik daarmee erg in het zicht liep, maar je wilt er voor jezelf – en voor je vrouw in de slaapkamer – ook goed uit zien. Nietwaar?

Ik was deze zondagmorgen een beetje mistig opgestaan. Ik kon niet op gang komen en het opdrinken van de koffie duurde langer als normaal. Zolang ik op was stond mijn mistige kop in het teken van okselhaar. Dat mijn gedachten op okselhaar kwam, kwam omdat ik vanochtend met mijn duffe kop het putje van de wastafel heb schoongemaakt. Ik heb er allemaal okselhaar uit zitten peuteren. Hoewel het putje bijna verstopt zat, duurde… Lees verder →

Dr. Arie is plastisch chirurg in zijn eigen privé kliniek. Hij had altijd al in de business gezeten. Vroeger bij een grote kliniek voor plastisch chirurgie, nu voor eigen rekening in een zijn eigen kliniek. Dr. Arie zat van het begin af in de oogleden. Dat was niet moeilijk en dat kon hij goed. Gewoon de vellen wegsnijden. Een paar schadeclaims daargelaten had hij in het algemeen tevreden klanten.

Maar toch, die paar schadeclaims zaten hem niet lekker. Die kostten hem geld. Veel geld. En waarom zou hij geen fouten mogen maken en een ander wel? Meestal viel de ellende wel mee. Gewone complicaties. Meestal het ene ooglid wat meer opgehaald als het andere. Niet zo spannend allemaal. Stond alleen een beetje raar.
Maar de laatste keer was hij toch wel erg geschrokken. Hij had met zijn… Lees verder →

Soms kan het ondraaglijk lijden van de familie van een patiënt zeer schrijnend zijn.

Als arts probeer je alles om alle bestaande behandelmethoden te proberen. Om toch hoop te geven. Soms is er echt sprake van een uitzichtloze situatie en is een patiënt echt uitbehandeld. Dan kan je als arts weinig meer uitrichten je probeert zo goed mogelijk te communiceren met de familie om ze gerust te stellen en onvrijwillige euthanasie voor te stellen.

Zo ging het ook met Meneer van de Kerkhof. Meneer van de Kerkhof kennen wij als een levenslustige man, die nooit van opgeven weet. Al waren de bijwerkingen nog zo venijnig, Meneer van de Kerkhof wist altijd er weer boven op te krabbelen, het beste er van te maken. Nu we zijn uitbehandeld moeten we met de familie om tafel zitten om… Lees verder →

Ik weet pas sinds kort dat ik aan plasangst lijd

Ik weet pas sinds kort dat ik aan Paruresis oftewel Plasangst lijd. Ik weet niet wanneer het begonnen is maar op een zeker moment viel het me op dat ik in een openbare ruimte niet meer kan plassen als er iemand naast me staat ook al sta ik op knappen. Nu is het zelfs zo erg dat ik er al last heb als er iemand zelfs in dezelfde ruimte aanwezig is. Zelfs al ben ik net begonnen en er komt iemand binnen dan is het einde verhaal. Het druppelt nog wat na en het is afgelopen. Je kunt naar huis. Pas als iedereen de toiletruimte weer heeft verlaten komt het weer op gang en kan ik het afmaken.Ik snap er helemaal niets van. Het is ook niet dat… Lees verder →

Sean Connery was beroemd vanwege zijn borsthaar

Vroeger was borsthaar hot. Sean Connery, in de rol van James Bond, was beroemd vanwege zijn borsthaar. Met borsthaar gooide je hogen ogen bij de meisjes. Ik heb helemaal geen borsthaar, dus ik was best wel jaloers op James Bond. Maar ja, wat kon je er aan doen … mijn vader had geen borsthaar, zijn vader had geen borsthaar en mijn andere opa, die was helemaal kaal. Ik kon niets anders doen dan hopen dat er voor mij een meisje was weggelegd met wat ruimere ideeën over borsthaar.

Hoop

Maar, het volgende incident bracht hoop. Ik was met mijn ouders op vakantie. Op Terschelling. Op het strand stond een enorm grote behaarde Duitser tussen een groep meiden. Het haar groeide zelfs tot halverwege zijn rug. Ik weet het nog goed.… Lees verder →

Viva lezeres Mannie Storteboom maakt zich zorgen over de rimpels van haar 13 jaar oudere vriend …

Mijn naam is Mannie Storteboom. Ik ben een vrouw van 34 jaar en heb al 13 jaar een relatie met een gescheiden man van 44 jaar. Hij is dus best wat ouder als ik en nu ben ik bang dat hij rimpels begint te krijgen.

Met de kerst

Niet dat ik bang ben dat hij rimpels krijgt, maar wel wat voor rimpels. Ik ken veel mannen die rimpels hebben. Sommige mannen hebben rimpels van het lachten. Die vind ik zelfs mooi.
Maar mijn vriend is hartstikke serieus en lacht eigenlijk nooit. Het is meer dan een jaar geleden dat ik hem voor het laatst heb zien lachen. Ik weet het nog goed; Dat was afgelopen jaar. Met de kerst. Hij heeft namelijk… Lees verder →