De beste remedie tegen zweetvoeten

Het begon toen ik een jaar of 15 was, zomaar ineens. hormonen denk ik. Ik had de baard nog niet in de keel en nog geen haar op de piel. Na een avondje voetbal taaide ik af met de makkers naar de kleedkamer, ik had me veters nog niet los van mijn dure nieuwe voetbal schoenen, die ik gekregen had van mijn ouders, en je zag ze één voor één naar de neus grijpen en naar adem happen.

Ze hadden niet in de gaten dat het mijn zweetvoeten waren, het stonk namelijk verschrikkelijk, maar niet die typische zweetvoeten lucht; daar was het al voorbij.

Het kwam al meer richting ammoniak, uitgekookte pens, en iets tussen rotte kies en dooie hond en dat dan keer vier zo erg. Na 3 maanden gaf het eens strak gelooide Italiaanse leer de pijp aan maarten; ik hield slechts een handjevol noppen over.

Ruik je dat zelf dan niet, vraagt u zich af, ik kan u vertellen, ik rook het wel maar stoorde me er niet zo aan. Een zelfgelaten scheet ruik je ook, toch heb je er geen last van, zoals die van een ander.

Niet om het een of ander hoor, maar geventileerde schoenen helpen echt niet. Het voelde wel wat droger aan, maar na een uurtje in de kerk op zondag zag je de parochie met tranen in de ogen voor het zingen de kerk uit gaan en dat was echt niet omdat het zo verdrietig was dat Jozef door zijn broers voor dood was achtergelaten in een droge put.

Zelfs het Mariabeeld begon bloed te huilen, een wonder zei de pastoor, zijn ogen begonnen te glimmen bij de gedachte aan de vele touringcars, de overvolle kerkzakken op zondag, de souvenirkraam voor de pelgrims. Het bleek een wassen neus. De enkele doodzieke broeder die het waagde zondags nog op bedevaart te komen, had inderdaad geen last meer van de reumatiek, wel had hij na reanimatie en beademing op het veldbed naast het altaar de laatste sacramenten toegediend gekregen.

Geen geventileerde schoenen meer dus. Ik ging kaplaarzen dragen die zijn geurdicht. Mijn voeten eerst goed gewassen, kranten papier erom, geitenwollensokken erover en dan de kaplaarzen in, spuit een hele bus wc-verfrisser met dennengeur erin en dan af alles goed afplakken met duc-tape. Ik zal ze krijgen dacht ik.

Als ik dan de sauna kwam ingelopen keken de mensen wel op. Je zag ze denken:” heeee, die man heeft alleen kaplaarzen aan”, maar ze zeiden niks, dat doe je niet in een sauna, daar kom ik nou eenmaal graag en mijn moeder had gezegd dat ik ondanks mijn ongemakken me nooit moest laten weerhouden om in het leven je gang te gaan. In die tijd werden de kaplaarzen nog van rubber gemaakt. ik had nog geen 10 minuten gezeten en toen ik naar de grond keek en ja hoor, het was mis. De temperatuur van de sauna buitenaf en chemische marteling van binnen uit hadden de fysieke eigenschappen van mijn laarzen zover aangetast dat er nadien nooit meer iemand in de sauna is geweest. Gesloten wegens omstandigheden.

Nou het was wat. Beter werd het niet, het werd erger. Van een gewoon leven was geen sprake meer. En je wil als 30 jarige toch ook eens een keer een vriendin en die willen niet kezen als jij je kaplaarzen aan hebt, dat weet jij ook. Maar denk nou niet,” das een zieligerd”. Ik kocht een te kleine tent en ging naar de camping in Renesse, sloeg een bloedmooi mokkel aan de haak en deed mijn schoenen uit, ze wisten niet hoe gauw ze met mij de tent in wilden. Wat een stank van die toiletgebouwen hè, hier in de tent ruik je niks. Gauw de rits dicht. Mijn voeten moesten wel buiten slapen want de tent was te klein. Heerlijk gekeest en bovendien geen last van muggen gehad. Nee, niks tekort gehad in mijn jeugd, gewoon goed naar moeder geluisterd!