Soms kan het ondraaglijk lijden van de familie van een patiënt zeer schrijnend zijn.

Als arts probeer je alles om alle bestaande behandelmethoden te proberen. Om toch hoop te geven. Soms is er echt sprake van een uitzichtloze situatie en is een patiënt echt uitbehandeld. Dan kan je als arts weinig meer uitrichten je probeert zo goed mogelijk te communiceren met de familie om ze gerust te stellen en onvrijwillige euthanasie voor te stellen.

Zo ging het ook met Meneer van de Kerkhof. Meneer van de Kerkhof kennen wij als een levenslustige man, die nooit van opgeven weet. Al waren de bijwerkingen nog zo venijnig, Meneer van de Kerkhof wist altijd er weer boven op te krabbelen, het beste er van te maken. Nu we zijn uitbehandeld moeten we met de familie om tafel zitten om… Lees verder →

Klo van Wijk heeft in zijn vakantie in het vrouwentijdschrift Viva een artikel gelezen over de dildotest en fantaseert er wat op los . ..

In mijn vakantie las ik in het vrouwentijdschrift Viva een artikel betreffende een dildotest. Voor mij, als man, een opmerkelijk artikel omdat ik de seksuele beleving van onze seksuele tegenvoeters altijd een interessant onderwerp vind. Er was sprake van 4 dildo’s die door een panel bestaande uit 4 seksueel actieve vrouwen beoordeeld werden. Kortom een keurig artikel in een gerenommeerd blad, met tot slot een conclusie, waarin één apparaat duidelijk als beste product gekozen werd.

Ik probeer me voor te stellen hoe dat het bij deze test zou zijn gegaan; Ze zouden iedere paneldeelneemster 4 apparaten kunnen hebben geven. Vervolgens zou je ze kunnen laten afzonderen om later door middel van een ingevulde… Lees verder →

Ik had bij mezelf een wrat ontdekt

Ik had bij mezelf een wrat ontdekt. Onder op mijn kont. Als je ouder wordt krijgt je van die rare plekjes. Moedervlekken, vetbultjes, wratten en dat allemaal op plaatsen waar je helemaal niet op zit te wachten. Onder deze noemer had ik dus een wrat onder op mijn kont gekregen. ‘Die zien ze toch niet’ dacht ik. Maar dat had ik verkeerd gedacht. Mij vrouw had hem gezien. Ze had me er op geattendeerd. Een lelijke wrat had ze het genoemd. Tja, ik vond dat ze best wel een punt had en besloot dat hij weg moest, want je wilt er – ook na al die jaren – toch leuk uitzien voor elkaar niet waar? Tenslotte moet je makkelijker van een wrat af kunnen komen dan van een bierbuik. En …… Lees verder →

Het begon toen ik een jaar of 15 was, zomaar ineens. hormonen denk ik. Ik had de baard nog niet in de keel en nog geen haar op de piel. Na een avondje voetbal taaide ik af met de makkers naar de kleedkamer, ik had me veters nog niet los van mijn dure nieuwe voetbal schoenen, die ik gekregen had van mijn ouders, en je zag ze één voor één naar de neus grijpen en naar adem happen.

Ze hadden niet in de gaten dat het mijn zweetvoeten waren, het stonk namelijk verschrikkelijk, maar niet die typische zweetvoeten lucht; daar was het al voorbij.

Het kwam al meer richting ammoniak, uitgekookte pens, en iets tussen rotte kies en dooie hond en dat dan keer vier zo erg. Na 3 maanden gaf het eens strak gelooide Italiaanse leer de pijp… Lees verder →