Hondenpoep: Vroeger was het houden van een hond aanzienlijk eenvoudiger
Mijn buren hebben een jonge hond gekocht. Een pup.
Mijn buren hebben een jonge hond gekocht. Een pup. Hij is nu nog wel klein, maar uiteindelijk wordt het een gigantisch beest. Een Deense Dog. Dat zijn joekels van honden. Vroeger had ik ook een hond. Dat vond ik eigenlijk best wel leuk. Je kwam vaak buiten en bleef op die manier toch in beweging. Tegenwoordig hoef ik geen hond meer. Vroeger was het houden van een hond aanzienlijk eenvoudiger. Je kon hem straffeloos vrij laten rondlopen en de boel onder laten poepen. Vanwege geldende fatsoensnormen hield je wel in de gaten dat hij dat niet deed op plaatsen waar mensen in konden trappen, maar mocht het gebeuren, dan leverde het in ieder geval geen proces verbaal op.
Schepje
Als ik nu een hondenbezitter met een schepje zie lopen om de poep op te ruimen, vraag ik me altijd af wat hij met dat schepje doet na de wandeling. Volgens mij zit er aan het eind van de wandeling poep aan het schepje. Je moet er toch niet aan denken dat zo’n vies schepje tijdens het wandelen tegen je schone broek komt. En ik moet er helemaal niet aan denken om na iedere wandeling het schepje schoonmaken te moeten maken. Mijn vrouw zou me al zien aankomen als ik zon vuil schepje bij de vaat zou leggen. Nee, volgens mij moet je helemaal niet met zo’n schepje willen werken.
Maar beste mensen voor ieder probleem bestaat een oplossing…
Slager
Ik zag een man die met de hand een hondendrol opruimde. Hij pakte die drol met behulp van een plastic zakje om zijn hand op precies dezelfde wijze zoals de slager gehakt uit de vitrine pakt om af te wegen. Een meer dan geniale vondst. Erg hygiënisch en geen vuil schepje!
Gisteren was ik bij de slager en zag hoe dat die man waarschijnlijk op dat idee is gekomen. Meerdere keren zag ik hoe dat een jonge frisse meid, als winkelbediende, keurig het gehakt uit de vitrine nam en afwoog op de weegschaal met behulp van een plastic zakje om haar hand!
Vergelijk het maar met dunne Franse frietjes
Ik kon er niets aan doen, maar ik moest hierbij steeds aan de man met zijn hondendrol denken. Eigenlijk leek het mij helemaal niet prettig om steeds met de handen in dat koude vlees te zitten. Dat dunne plastic zakje geeft immers geen warmte. Dan heeft die hondenbezitter het toch wel beter een stuk beter voor elkaar. Hij zit toch maar lekker met zijn handen in een warme drol die precies op lichaamstemperatuur is. Vooral bij lange koude winterse wandelingen kan zo’n warmtebron in de hand best wel aangenaam zijn. In dit perspectief gezien heeft een grote hond meer voordeel dan een kleine. Immers: een grote drol houdt veel beter de warmte vast. Vergelijk het maar met dunne Franse frietjes. De frites van Mc Donalds is ook altijd koud voor dat je thuis bent, terwijl je bij dikke Belgische frieten moet uitkijken dat je niet je mond verbrand.
Het boterhamzakje
Ik kom er net achter dat dat verhaal van die boterhamzakjes toch niet zo revolutionair is als ik dacht. Ik zie net mijn buurman samen met zijn kleinkind de jonge hond uitlaten. Hij heeft aan zijn hondenriem- duidelijk in het zicht- 2 boterhamzakjes hangen. Hij kende dat kunstje van het boterhamzakje dus al. Best slim van de buurman. Zo krijgt de kleine meid geen koude handjes en scheelt dat de buurman blokjes in de vaatwasser, want hij hoeft dan niet meer zijn schepje schoon te maken.