Beroepsethiek: Hoe ga je daar als arts mee om. Een dilemma.

Jaren geleden heb ik eens met collega-arts gesproken over een persoonlijk dilemma. Ik had toen donderdags een patiënte, erg aantrekkelijk, mooi achterwerk, nog vrijgezel, flink bronstig en rook werkelijk verschrikkelijk lekker als u begrijpt wat ik bedoel. Een verschrikkelijk lekkere teef zou men in de volksmond zeggen. Dan is het toch even slikken.

Ondanks mijn beroep en leeftijd van 61 jaar, ben ik ook maar een mens van vlees en bloed. Vaak merk ik dan dat me dat de aanblik van zulke schoonheid me niet helemaal onberoerd laat. Sterker nog, ik had de grootste moeite om de knuppel niet in het hoenderhok te gooien. Ik begon zwaar te ademen, mijn hart begon te bonken, het zweet gutste van de kop, mijn stem werd afgeknepen en ik… Lees verder →

Ome Toon was bang voor de tandarts. Zo bang, dat hij alles heeft laten wegrotten. Maar een kunstgebit is ook niet alles …

Mijn vrouw kon zich altijd opwinden over mijn tanden. Ik was namelijk bang om naar de tandarts te gaan. Zo bang, dat ik alles heb laten wegrotten. Weken lang liep ik met een zere bek. Een koud biertje of een heet bakkie thee was aan mij niet besteed.

Voor mijn vrouw was het grootste probleem niet mijn angst voor de tandarts, maar vooral de stank die hierdoor uit mijn mond kwam. Ook ergerde zij zich aan die rotte voortanden. Droppies noemde ze die. Als oplossing heb ik mezelf toen een grote walrussnor aan gemeten. Die was zo groot dat hij mijn mond volledig bedekte. Eigenlijk was dat ook niet ideaal, want ja hij bedekte dan wel… Lees verder →

Soms kan het ondraaglijk lijden van de familie van een patiënt zeer schrijnend zijn.

Als arts probeer je alles om alle bestaande behandelmethoden te proberen. Om toch hoop te geven. Soms is er echt sprake van een uitzichtloze situatie en is een patiënt echt uitbehandeld. Dan kan je als arts weinig meer uitrichten je probeert zo goed mogelijk te communiceren met de familie om ze gerust te stellen en onvrijwillige euthanasie voor te stellen.

Zo ging het ook met Meneer van de Kerkhof. Meneer van de Kerkhof kennen wij als een levenslustige man, die nooit van opgeven weet. Al waren de bijwerkingen nog zo venijnig, Meneer van de Kerkhof wist altijd er weer boven op te krabbelen, het beste er van te maken. Nu we zijn uitbehandeld moeten we met de familie om tafel zitten om… Lees verder →

Vroeger, als kind, plaste en scheet ik overal waar ik stond. Heerlijk vond ik dat. In het zwembad, in de douche, in bad, in bed en in mijn broek. In het begin was dat altijd heerlijk warm. Pas als het zover was afgekoeld dat het koud begon aan te voelen, dan was de lol er af, en dan meldde ik me bij mijn ouders. De reacties van mijn ouders was wisselend, van begripvol (een ongelukje) tot uiterst agressief (wat sta je nu weer in je broek te schijten @#!).
Het heeft me veel moeite gekost om er vanaf te komen. Op de een of andere manier werkt belonen – in de vorm van een warme broek – beter dan straffen. Maar goed, ook bij mij is het allemaal goed gekomen. Gelukkig maar. Je moet er niet aan denken … Ik… Lees verder →

Dr. Arie is plastisch chirurg in zijn eigen privé kliniek. Hij had altijd al in de business gezeten. Vroeger bij een grote kliniek voor plastisch chirurgie, nu voor eigen rekening in een zijn eigen kliniek. Dr. Arie zat van het begin af in de oogleden. Dat was niet moeilijk en dat kon hij goed. Gewoon de vellen wegsnijden. Een paar schadeclaims daargelaten had hij in het algemeen tevreden klanten.

Maar toch, die paar schadeclaims zaten hem niet lekker. Die kostten hem geld. Veel geld. En waarom zou hij geen fouten mogen maken en een ander wel? Meestal viel de ellende wel mee. Gewone complicaties. Meestal het ene ooglid wat meer opgehaald als het andere. Niet zo spannend allemaal. Stond alleen een beetje raar.
Maar de laatste keer was hij toch wel erg geschrokken. Hij had met zijn… Lees verder →

Tandarts Hans Krijtje heeft het even helemaal gehad …

Breek me de bek niet open. Weer zo’n melkmuil in de stoel gehad met een berg tandsteen in zijn straatje zo hard als een granieten aanrechtblad.

Het moet niet gekker worden, vroeger hielp het nog als ik op woensdagmiddag na de lunch de tandartsboor op de microfoon van de omroepinstallatie van de wachtkamer liet slijpen. Altijd wel een mooi gezicht die lijkbleke kinderkopjes die wegrenden naar huis om te flossen. Ik kon ze missen als kiespijn. Diegene die dan nog in de wachtkamer zaten waren de snoepverstandigen en de doven- en slechthorende melkgebitjes. Maar tegenwoordig zit ieder rotjong met zijn Ipod in zijn oren in de wachtkamer. En allemaal een gebit zo geel als een kanarie met tandsteen als een gewapende betonnen vloer.

Wat ze doen… Lees verder →

Een bijdrage van Viva-lezeres Mannie Storteboom

Mijn jongste dochter is 17 en die draagt graag, net zoals al haar klasgenoten, een heupbroek. Nooit over nagedacht, maar het is de bedoeling dat de bilnaad duidelijk zichtbaar wordt als je bukt.”

Niet iedereen heeft een mooie bilnaad natuurlijk, maar omdat het mode is, is dat nu minder belangrijk. Zelf heb ik een minder mooie bilnaad, ik heb last van cellulitis en putten in mijn bovenbenen en billen, maar het is mode, ik hoef me voor niemand te schamen, dus ik ook een heupbroek aan.

Sta ik in de supermarkt gebukt om op het onderste schap een pot pindakaas van de weekaanbieding te zoeken; Staat er een man achter me in mijn bilnaad te gluren.

Zegt hij fluisterend tegen zijn zoontje zodat ik het net kon verstaan; “Kijk, die mevrouw… Lees verder →

Ik heb van de week weer eens mijn okselhaar weggehaald. Het zag er niet meer uit. Bossen waren het geworden. Bossen okselhaar. Maar goed, mooi boven de wastafel alles weggeschoren zodat het er allemaal weer netjes uitzag. Niet dat ik daarmee erg in het zicht liep, maar je wilt er voor jezelf – en voor je vrouw in de slaapkamer – ook goed uit zien. Nietwaar?

Ik was deze zondagmorgen een beetje mistig opgestaan. Ik kon niet op gang komen en het opdrinken van de koffie duurde langer als normaal. Zolang ik op was stond mijn mistige kop in het teken van okselhaar. Dat mijn gedachten op okselhaar kwam, kwam omdat ik vanochtend met mijn duffe kop het putje van de wastafel heb schoongemaakt. Ik heb er allemaal okselhaar uit zitten peuteren. Hoewel het putje bijna verstopt zat, duurde… Lees verder →

Mijn opa vergeleek het kiezen van een vrouw met het kiezen van één taartje uit een grote doos vol met allemaal verschillende taartjes.

Een grote doos

Je hebt een grote doos waar voor iedereen een taartje in zit. Maakt niet uit welke smaak je hebt. Grote- en kleine taartjes, slagroom- en mokkataartjes, moorkoppen, roomsoezen, maar ook appeltaart of vieze taart die niemand lust.

Verse taartjes

Ieder jaar komen er nieuwe verse taartjes op de markt. Dat zijn de lekkerste. Die zijn zo lekker dat het gewoon moeilijk is om een keuze te maken. Iedereen probeert de lekkere dingetjes er af te snoepen. Sommige stoppen er mee als ze het taartje hebben gevonden waarnaar ze op zoek waren. Anderen blijven veel te lang zoeken en komen er op een zeker moment achter dat iemand anders er mee vandoor is… Lees verder →

Ik weet pas sinds kort dat ik aan plasangst lijd

Ik weet pas sinds kort dat ik aan Paruresis oftewel Plasangst lijd. Ik weet niet wanneer het begonnen is maar op een zeker moment viel het me op dat ik in een openbare ruimte niet meer kan plassen als er iemand naast me staat ook al sta ik op knappen. Nu is het zelfs zo erg dat ik er al last heb als er iemand zelfs in dezelfde ruimte aanwezig is. Zelfs al ben ik net begonnen en er komt iemand binnen dan is het einde verhaal. Het druppelt nog wat na en het is afgelopen. Je kunt naar huis. Pas als iedereen de toiletruimte weer heeft verlaten komt het weer op gang en kan ik het afmaken.Ik snap er helemaal niets van. Het is ook niet dat… Lees verder →