Een kunstgebit is helemaal niet ideaal hoor!
Ome Toon was bang voor de tandarts. Zo bang, dat hij alles heeft laten wegrotten. Maar een kunstgebit is ook niet alles …
Mijn vrouw kon zich altijd opwinden over mijn tanden. Ik was namelijk bang om naar de tandarts te gaan. Zo bang, dat ik alles heb laten wegrotten. Weken lang liep ik met een zere bek. Een koud biertje of een heet bakkie thee was aan mij niet besteed.
Voor mijn vrouw was het grootste probleem niet mijn angst voor de tandarts, maar vooral de stank die hierdoor uit mijn mond kwam. Ook ergerde zij zich aan die rotte voortanden. Droppies noemde ze die. Als oplossing heb ik mezelf toen een grote walrussnor aan gemeten. Die was zo groot dat hij mijn mond volledig bedekte. Eigenlijk was dat ook niet ideaal, want ja hij bedekte dan wel je mond, maar het was aan de andere kant een groot vangnet voor snot en etensresten. Iedereen vond dat mijn snor stonk, maar daar had ik zelf geen last van. Als je zelf de hele dag met je neus er boven zit ruik je dat op een zeker moment niet meer.
Ik ben uiteindelijk bij de tandarts terecht gekomen toen ik van de stijger was gevallen. Gebroken poot, gekneusde ribben en wat al niet meer. Ze hebben me toen gelijk bij de tandarts gebracht. Pijn had ik toch al vonden ze. Nou, die heeft er alles uitgerukt. En wat er niet uitgerukt kon worden hebben ze bij de tandheelkundige kliniek er uitgesneden.
Weer weken met een zere bek gelopen natuurlijk, maar uiteindelijk was ik best wel blij dat ze eruit waren. Had ik veel eerder moeten laten doen. Droppies waren ook niet alles. Tongen deden we allang niet meer. Ook niet toen ik later een kunstgebit kreeg, want dat voelde ook niet fijn aan vond ze. En zonder kunstgebit was als helemaal geen optie. Trouwens een kunstgebit is helemaal niet ideaal hoor. Het paste van geen kant. In het begin viel het wel mee, maar toen de kaak was gaan slinken begonnen ze te klapperen. Rammelaars waren het. En als je een keer hard riep of hard moest lachen kon je ze van de straat oprapen. Mijn vrouw vond dat ik een centenbak had gekregen, maar ze hield nog wel van mij zei ze.
Tegenwoordig gebruik ik ze bijna niet meer. Ik heb ze nog wel altijd bij me. Gewoon in mijn zak. Je hebt nog wel van die situaties dat het netter staat als je je kunstgebit in hebt. Laatst ben ik nog wezen condoleren en dan doe ik het kunstgebit altijd even in bij het handen schudden.
Wat ik altijd vervelend vond was dat ze van die leuke opmerkingen kon plaatsen. Vooral als er mensen bij waren. Dat kon ik dan in mijn zak steken. Als ze mij wilde raken deed ze het altijd op die manier. Over problemen praatten we eigenlijk altijd via een omweg of we praatten er helemaal niet over. We hebben dan ook niet veel ruzie gehad, want daar hielden we niet van. Dus we hadden eigenlijk best wel een goed huwelijk.