Okselhaar, bossen okselhaar

Ik heb van de week weer eens mijn okselhaar weggehaald. Het zag er niet meer uit. Bossen waren het geworden. Bossen okselhaar. Maar goed, mooi boven de wastafel alles weggeschoren zodat het er allemaal weer netjes uitzag. Niet dat ik daarmee erg in het zicht liep, maar je wilt er voor jezelf – en voor je vrouw in de slaapkamer – ook goed uit zien. Nietwaar?

Ik was deze zondagmorgen een beetje mistig opgestaan. Ik kon niet op gang komen en het opdrinken van de koffie duurde langer als normaal. Zolang ik op was stond mijn mistige kop in het teken van okselhaar. Dat mijn gedachten op okselhaar kwam, kwam omdat ik vanochtend met mijn duffe kop het putje van de wastafel heb schoongemaakt. Ik heb er allemaal okselhaar uit zitten peuteren. Hoewel het putje bijna verstopt zat, duurde het bij mij toch een paar dagen voordat het me begon te ergeren. Maar, het dwingende aandringen van mijn vrouw had die morgen de doorslag gegeven. Gelukkig maar, want anders had ik ze nog wel een paar dagen laten zitten denk ik.
Maar, al met al, kunnen we toch stellen dat het is goed gekomen. Dus, geen haar meer in het putje van de wastafel en de vrouw ook weer tevreden. Gelukkig maar.

Van okselhaar kwamen mijn gedachten op lichaamshaar in het algemeen …

Het is eigenlijk heel raar: Je bent over je hele lichaam behaard, maar alleen het hoofdhaar blijft groeien. Dank zij deze eigenschap kunnen wij er leuke dingen mee doen. Een knotje van maken of een nieuw modelletje met een matje in de nek bijvoorbeeld. Sterker nog, er is een hele industrie omheen gebouwd. Van kleine kapperszaken tot multinationals voor haarverzorgingsproducten.

Maar al dat andere haar op je buik, op je armen, bij je plasser en onder je armen stopt of de andere manier bij een bepaalde lengte met groeien. Het blijft niet door groeien. Ik heb nog nooit iemand gezien met okselhaar van een meter of zo. Ik weet zeker dat zoiets niet mogelijk is, anders had ik dat allang een keer op internet gezien. Ze zeggen wel dat haar dode materie is maar daar geloof ik niets van. Volgens mij weet zo’n haar zelf gewoon hoe lang hij moet worden. En als hij die lengte bereikt heeft, dan stopt hij met groeien. Een soort intellect of zo, maar dan anders.

Het schijnt zo te zijn dat als je eenmaal met het scheren begonnen ben, dat je dan de rest van je leven moet blijven scheren. Na de eerste keer scheren verandert het haar blijkbaar. Wat ooit is begonnen als mooi zacht donker dons, worden dan dikke zwarte haren. Zo hard als die van een bezem waarmee ze buiten de stoep vegen. Mijn vrouw kan daar vreselijk sacherijnig over zijn. Ze heeft nog altijd spijt van dat ze er ooit aan begonnen is.

Maar laten we het eens over een heel andere boeg gooien: Stel dat je haar wel zou doorgroeien. Dan wordt het echt leuk. Dan krijg je onbegrensde mogelijkheden. Je zou net als op de hoofd leuke patroontjes kunnen scheren op je benen en je zou op de gekste plekken extensies kunnen aanbrengen. Wat dacht je van dreadlocks onder je armen of tussen de benen? Of wat dacht je van combineren met tatoeages? Je zou het lichaamshaar onderdeel kunnen laten zijn van het ontwerp! De kapper en tatouateur tatoeëerder worden één. Op de een of andere manier moet je het voor elkaar krijgen dat die haren blijven groeien.

Volgens mij is het een geniaal idee. Dit zou leiden tot een revolutie in de kapperswereld. De shampoo en de haarversteviger zou niet meer aan te slepen zijn en Nederland zou worden tot het “Silicon Valley” van de haarmode. De economie zou weer op gang komen, het zwartgeldcircuit begint weer te draaien en de mensen gaan weer geld uitgeven. Deze activiteit is totaal ongevoelig voor China en andere ‘Opkomende Landen’. Kortom, weg crisis. Iedereen weer aan het werk en als we het niet aankunnen dan halen we gewoon wat extra Polen er bij! Met andere woorden; Gewoon doen!

Abrupt werden mijn creatieve gedachten onderbroken, want mijn vrouw binnen met de tweede kop koffie. Ze had in de tussentijd haar -beide- benen geschoren. Maar dan glad.