Plasangst of Paruresis; je zult er maar last van hebben

plasangst of paruresis ikzegniets.nl

Ik weet pas sinds kort dat ik aan plasangst lijd

Ik weet pas sinds kort dat ik aan Paruresis oftewel Plasangst lijd. Ik weet niet wanneer het begonnen is maar op een zeker moment viel het me op dat ik in een openbare ruimte niet meer kan plassen als er iemand naast me staat ook al sta ik op knappen. Nu is het zelfs zo erg dat ik er al last heb als er iemand zelfs in dezelfde ruimte aanwezig is. Zelfs al ben ik net begonnen en er komt iemand binnen dan is het einde verhaal. Het druppelt nog wat na en het is afgelopen. Je kunt naar huis. Pas als iedereen de toiletruimte weer heeft verlaten komt het weer op gang en kan ik het afmaken.Ik snap er helemaal niets van. Het is ook niet dat ik me schaam voor mijn vogeltje of zo. Daar heb ik geen last van. Mijn vrouw is er uiterst tevreden over. Tenminste, ik geloof het wel. Dacht ik…

Zesde zintuig

Ik moet zeggen na jaren leven met plasangst ook geleerd hoe je in bepaalde situaties dit probleem kunt oplossen. Stel, ik ben aan het plassen en er komt iemand binnen, dan weet ik gewoon of deze snel klaar is of er alle tijd voor gaat nemen. Het klinkt raar, maar door je plasangst heb je daar een zesde zintuig voor ontwikkeld. Als het lang gaat duren, dan blaas ik de hele sessie af en probeer het later nog een keer. Als ik denk dat hij snel weer weg is, dan pas ik een vertragingstechniek toe. Meestal voer ik dan een toneelstukje op van uitgebreid handen wassen en drogen. Ik ben altijd blij als er warme lucht handendrogers hangen. Die zijn niet zo vlot. Is hij dan nog niet weg, dan heb ik nog een laatste middel; ik ga mijn bril schoon maken. Dat doe ik dan heel uitgebreid en zo secuur mogelijk. Nou, als hij dan de deur uit is en ik de toiletruimte weer voor mezelf heb, dan ga ik weer lekker verder met piesen.

Plasangst of niet, ik moest zeiken als een reiger

Maar ja, soms gaat het ook wel eens helemaal fout. Laatst waren we met de zaak op een beurs. Een keurig urinoir met een toiletjuffrouw. Plasangst of niet, ik moest zeiken als een reiger. Je gelooft het niet; tot drie keer toe komen er mensen binnen. Iedere keer het hele toneelstukje opgevoerd, maar steeds kwam er iemand binnen. Soms wel drie. Ik heb steeds met een opgewekt gezicht de toiletjuffrouw 50 eurocent betaald en iedere keer als ik dacht dat de kust vrij was, ging ik terug. En je gelooft het niet, maar of de duvel er mee speelde, iedere keer als ik net was begonnen kwam er weer iemand binnen.

Maar die blik van die toiletjuffrouw …

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb 4 keer betaald voor 1 mislukt plasje. En ach dat geld, daar zit ik niet zo mee. Maar die blik van die toiletjuffrouw… Je hoorde haar iedere keer denken; wat moet jij nou steeds al die tijd op dat toilet van mij. De laatste keer ze me heel indringend en langdurig aan. Zo van; ik heb jouw soort wel door maat. Ik heb haar toen vijf euro gegeven en besloot geen verdere pogingen te doen. Toen ik omkeek zag ik dat ze naar binnen was gegaan om een diepgaand onderzoek in te stellen wat ik de hele tijd op het toilet had gedaan…