De papegaai

papegaai - ikzegniets.nl

Ome Toon kocht voor zijn zieke vrouw een papegaai …

De gezondheid van mijn vrouw was niet best meer. Ze had niet zulke beste longen. Dat kwam van het roken. In die tijd zat ze de hele dag alleen in huis. Ik werkte toen nog de hele dag. Ik vond het niet erg om van huis te zijn, want mijn vrouw zat de hele dag thuis op de bank te rochelen. Het was niet om aan te horen.

Haar vriendin, die haar tot het einde trouw is gebleven, had een Grijze Roodstaart papegaai gekocht. Die zei de hele dag lieve woordjes. Koppie Krauw, Coco Lief, Kusje, Schatje, kopje koffie. Je kent dat wel. Zo’n Grijze Roodstaart is een papegaaienmerk dat heel goed kon praten. Nou, die moest ze ook hebben. Dan was ze niet meer zo alleen. Wij er een gekocht. Een afdankertje uit de krant natuurlijk, want anders zijn ze niet te betalen. Nou, deze was helemaal geen goede prater. Het enige wat hij imiteerde was het pruttelen van het koffieapparaat, het doortrekken van de WC en het rochelen van mijn vrouw. Mijn vrouw was al maanden dood, maar dankzij de papegaai hoorden we haar dagelijks nog rochelen.

Om de rest van je leven naar het rochelen van je overleden vrouw te moeten luisteren, leek me nou helemaal niks. Ik geprobeerd dat beest te verkopen. Aan de straat stenen niet kwijt te raken. De papegaai vonden ze best, maar dat rochelen moesten ze niet. Tot overmaat van ramp begon hij zich te plukken. Dat kwam uit verveling. Omdat ik in die tijd nog werkte, zat hij de hele dag alleen thuis. Daar kon hij niet tegen. Dat plukken werd zo erg dat het op een zeker moment net zo’n gebraden haantje leek. Op een zeker moment heb ik heb weggegeven aan de papegaaienopvang. Ik was er helemaal klaar mee en beloofde mezelf dat ik nooit meer zo’n zou beest nemen.