Mijn schoonmoeder is dood
Ik had helemaal niks met mijn schoonmoeder. Ze heeft me altijd het gevoel gegeven dat haar dochter wel wat beters verdiende. Maar ja, over de doden niets dan goed zullen we maar zeggen. De hele familie was natuurlijk hartstikke bedroefd. Omdat ik er heel wat minder moeite mee had, vond de rest van de familie dat ik de aangewezen persoon was om de begrafenis te regelen.
Mijn schoonmoeder wilde altijd begraven worden. Cremeren leek haar niets. Het maakte mij niet uit. Begraven is ook goed. Wat je weggooit is de verpakking nietwaar?
Ik wil gewoon een vaste prijs
Ik had van te voren zitten goochelen om een idee te krijgen wat een begrafenis tegenwoordig zoal moet kosten. Ik kwam er al snel achter dat dat een goede flikkerij was. Die begrafenisondernemers, die pakken maar wat. Ze weten dat toch niemand gaat afdingen. Weet je, die maken gewoon misbruik van het verdriet van een ander. Nee, dan hadden ze aan mij een verkeerde. Gewoon een vaste prijs, ’take it or leave it’. Ik zit niet te wachten op gezeik achteraf. Maar, het liep anders, de familie wilde dat ik dezelfde begrafenisondernemer nam die mijn schoonvader had begraven. Dat had hij toen heel netjes gedaan en daar zijn ze nog steeds tevreden over.
Ik die man gebeld; hij zou gelijk komen had hij gezegd. Nou hij had woord gehouden. Ik had mijn mobieltje nog niet in mijn broekzak zitten of hij stond al op de stoep. Volgens mij had hij de hele tijd achter de bosjes liggen wachten tot ik hem zou bellen. Bij binnenkomst kreeg iedereen een kleffe slappe hand, en voordat ik er erg in had, had hij me een soort Wehkamp-catalogus van vroeger, maar dan met allemaal doodskisten in mijn handen gedrukt. Kon ik vast de kist uitzoeken. Lekker was dat, kon ik in mijn uppie – in naam van de hele familie – de kist uitzoeken.
Het waren stuk voor stuk allemaal hele nette kisten, maar veel te veel keus natuurlijk. Het viel me van begin wel op dat er nergens een prijs bijstond. De begrafenisondernemer adviseerde mij, om in de stijl van mijn schoonmoeder te blijven, de meest verkochte kist te kiezen.
…kussentje erbij…
Mij boeide het allemaal niet zo dus, ik ben voor de meest verkochte kist gegaan. Dat was gewoon een nette kist. Helemaal compleet. De maat was niks te groot of te klein, gewoon precies goed. Verder was hij van binnen netjes bekleed, ik kreeg er een mooi kussentje bij en aan de buitenklant zaten mooie koperen handvatten. Ik zag mijn schoonmoeder er al helemaal in liggen. Het enige wat er aan ontbrak dat was de prijs. Het waarom? Daar kwam ik gauw achter.
Mag jij mij vertellen wat die zot voor dat spulletje moest hebben …
€ 2851,73. Belachelijk. Over mijn lijk. Ik heb vroeger bij de Gamma gewerkt; Zo’n kist, die moet veel goedkoper kunnen. Dat bleek ook wel, want de volgende kist die hij aanwees, was exact, maar dan ook exact, dezelfde. Alleen een stuk goedkoper. Geen eikenhout, maar gewoon gefineerd spaanplaat. Het zelfde kussentje erbij. Maar geen verschil te zien. Wat kan mij dat schelen dat die andere kist met al dat eikenhout een mensenleven mee kan en dat die koperen hengsels plastic neppers waren. Nee, die zogenaamde mindere kist was een beste kist. Een hele beste. En helemaal voor mijn schoonmoeder. Tenminste, dat dacht ik.
Nee, dus … ik had de prijs nog niet gehoord. Je wilt niet weten wat die gek voor die kist vroeg. Echt, met droge ogen vroeg dat stuk verdriet voor dat stuk gefineerde spaanplaat € 2475,- . Ik zei; “doe normaal man!”. Het is voor mijn schoonmoeder! In geen 2400 jaar.
Weet je, daar zakt mijn broek nou helemaal van af. De smeerlap. Effe kijken of je er in trap. En zo nee, dan plan B. Zo’n kist moet toch veel goedkoper kunnen of moet ik dan bij de bouwmarkt zijn of zo?
Wat had u dan in gedachten?
Hij keek me met zijn schijnheilige smoel aan of hij stront zag branden. Wat had u dan in gedachten? Vroeg hij toen. Nou, ik heb hem heel toon fijntjes verteld dat hij voor dat geld toch echt iemand anders in die kist moest douwen en dat ik echt niet van plan was om de hoofdprijs te betalen. Ik vertelde hem dat ik best bereid was om een normaal bedrag van, laten we zeggen, pak hem beet, van €200 tot €250 te betalen, maar dat ik er dan toch wel helemaal was. En als dat niet kon, dan ging ik met mijn schoonmoeder wel naar een andere begrafenisondernemer. Dan bekeek hij het maar met zijn zooi. Dan liet ik mijn schoonmoeder wel door een ander in de grond dauwen.
…maar misschien kan ik u toch nog van dienst zijn …
Wat dacht je wat hij zei? “Nou, meneer, voor die prijs kan ik natuurlijk niet veel leveren, maar ik heb misschien een veel mooiere oplossing voor u. Komt maar eens een keer langs met uw schoonmoeder dan zet ik er wel een paar handvatten op. Dan kun je haar gelijk weer meenemen”.