Ome Toon was bang voor de tandarts. Zo bang, dat hij alles heeft laten wegrotten. Maar een kunstgebit is ook niet alles …

Mijn vrouw kon zich altijd opwinden over mijn tanden. Ik was namelijk bang om naar de tandarts te gaan. Zo bang, dat ik alles heb laten wegrotten. Weken lang liep ik met een zere bek. Een koud biertje of een heet bakkie thee was aan mij niet besteed.

Voor mijn vrouw was het grootste probleem niet mijn angst voor de tandarts, maar vooral de stank die hierdoor uit mijn mond kwam. Ook ergerde zij zich aan die rotte voortanden. Droppies noemde ze die. Als oplossing heb ik mezelf toen een grote walrussnor aan gemeten. Die was zo groot dat hij mijn mond volledig bedekte. Eigenlijk was dat ook niet ideaal, want ja hij bedekte dan wel… Lees verder →

Het begon toen ik een jaar of 15 was, zomaar ineens. hormonen denk ik. Ik had de baard nog niet in de keel en nog geen haar op de piel. Na een avondje voetbal taaide ik af met de makkers naar de kleedkamer, ik had me veters nog niet los van mijn dure nieuwe voetbal schoenen, die ik gekregen had van mijn ouders, en je zag ze één voor één naar de neus grijpen en naar adem happen.

Ze hadden niet in de gaten dat het mijn zweetvoeten waren, het stonk namelijk verschrikkelijk, maar niet die typische zweetvoeten lucht; daar was het al voorbij.

Het kwam al meer richting ammoniak, uitgekookte pens, en iets tussen rotte kies en dooie hond en dat dan keer vier zo erg. Na 3 maanden gaf het eens strak gelooide Italiaanse leer de pijp… Lees verder →

Ik heb van de week weer eens mijn okselhaar weggehaald. Het zag er niet meer uit. Bossen waren het geworden. Bossen okselhaar. Maar goed, mooi boven de wastafel alles weggeschoren zodat het er allemaal weer netjes uitzag. Niet dat ik daarmee erg in het zicht liep, maar je wilt er voor jezelf – en voor je vrouw in de slaapkamer – ook goed uit zien. Nietwaar?

Ik was deze zondagmorgen een beetje mistig opgestaan. Ik kon niet op gang komen en het opdrinken van de koffie duurde langer als normaal. Zolang ik op was stond mijn mistige kop in het teken van okselhaar. Dat mijn gedachten op okselhaar kwam, kwam omdat ik vanochtend met mijn duffe kop het putje van de wastafel heb schoongemaakt. Ik heb er allemaal okselhaar uit zitten peuteren. Hoewel het putje bijna verstopt zat, duurde… Lees verder →

Vroeger, als kind, plaste en scheet ik overal waar ik stond. Heerlijk vond ik dat. In het zwembad, in de douche, in bad, in bed en in mijn broek. In het begin was dat altijd heerlijk warm. Pas als het zover was afgekoeld dat het koud begon aan te voelen, dan was de lol er af, en dan meldde ik me bij mijn ouders. De reacties van mijn ouders was wisselend, van begripvol (een ongelukje) tot uiterst agressief (wat sta je nu weer in je broek te schijten @#!).
Het heeft me veel moeite gekost om er vanaf te komen. Op de een of andere manier werkt belonen – in de vorm van een warme broek – beter dan straffen. Maar goed, ook bij mij is het allemaal goed gekomen. Gelukkig maar. Je moet er niet aan denken … Ik… Lees verder →

 Dr. Arie is door het overkoepelend orgaan van de ziektekostenverzekeraars voor de tweede achtereenvolgende keer uitgeroepen tot de best presterende arts van de lage landen. Het geheim voor zijn succes? Goed aan je patiënten ruiken!

Dr Arie: Het belangrijkste van het artsenberoep is de juiste diagnose stellen. Heb je de juiste diagnose dan liggen de draaiboeken klaar om tot genezing te komen of indien genezing niet mogelijk is, tot een optimale verpleging. Een arts komt tot een diagnose door waar te nemen. Mensen nemen waar door middel van zintuigen. En daar zit nou de kneep. Mensen gebruiken hun zintuigen niet optimaal. In de westerse wereld worden van de 5 zintuigen ‑ de reuk, tastzin, smaak, gezichtsvermogen en gehoor ‑ alleen het gezichtsvermogen als relevant beschouwd. Op basis van vrijwel alleen het gezichtsvermogen is een zeer complexe maatschappij opgebouwd die… Lees verder →

Een bijdrage van Viva-lezeres Mannie Storteboom

Mijn jongste dochter is 17 en die draagt graag, net zoals al haar klasgenoten, een heupbroek. Nooit over nagedacht, maar het is de bedoeling dat de bilnaad duidelijk zichtbaar wordt als je bukt.”

Niet iedereen heeft een mooie bilnaad natuurlijk, maar omdat het mode is, is dat nu minder belangrijk. Zelf heb ik een minder mooie bilnaad, ik heb last van cellulitis en putten in mijn bovenbenen en billen, maar het is mode, ik hoef me voor niemand te schamen, dus ik ook een heupbroek aan.

Sta ik in de supermarkt gebukt om op het onderste schap een pot pindakaas van de weekaanbieding te zoeken; Staat er een man achter me in mijn bilnaad te gluren.

Zegt hij fluisterend tegen zijn zoontje zodat ik het net kon verstaan; “Kijk, die mevrouw… Lees verder →