Oorlelletjes corrigeren? De nieuwe hype!

oorlelletjesDr. Arie is plastisch chirurg in zijn eigen privé kliniek. Hij had altijd al in de business gezeten. Vroeger bij een grote kliniek voor plastisch chirurgie, nu voor eigen rekening in een zijn eigen kliniek. Dr. Arie zat van het begin af in de oogleden. Dat was niet moeilijk en dat kon hij goed. Gewoon de vellen wegsnijden. Een paar schadeclaims daargelaten had hij in het algemeen tevreden klanten.

Maar toch, die paar schadeclaims zaten hem niet lekker. Die kostten hem geld. Veel geld. En waarom zou hij geen fouten mogen maken en een ander wel? Meestal viel de ellende wel mee. Gewone complicaties. Meestal het ene ooglid wat meer opgehaald als het andere. Niet zo spannend allemaal. Stond alleen een beetje raar.
Maar de laatste keer was hij toch wel erg geschrokken. Hij had met zijn mes zijn patiënt per ongeluk in zijn oog gesneden toen hij de hik had. Een millimeter meer naar rechts en hij was blind geweest. Hij had natuurlijk de patiënt de schuld gegeven, en die klaagde hem niet aan, maar de schrik zat er bij Dr. Arie goed in. Dat zou echt geld gekost hebben. En dat niet alleen. Wat dacht je van reputatieschade?

Vanaf dat moment moest hij steeds daar aan denken als hij met een patiënt bezig was. Het werd een fobie. s Nachts kreeg hij vreselijke angstdromen. Je kon het hem goed aanzien. Diepliggende ogen met blauwe kringen er onder. En dat niet alleen hij kreeg ook steeds vaker de hik. Je kon er op wachten dat het mes nog een keer zou uitschieten. Dr. Arie begreep dat het tijd was om te stoppen.

Ja, en daar stond hij dan. Vijftig jaar, nog zeventien jaar te gaan en nergens anders voor geleerd.
Toch maar binnen het vakgebied gekeken. Als jongen van een jaar of zeventien zou Dr. Arie zeker voor de borsten zijn gegaan. Maar in de borsten-business was het risico nog groter. Een verkeerde prothese of één van de borsten op half twaalf, dan heb je gelijk een claim aan de broek. Zo zit de wereld tegenwoordig nu eenmaal in elkaar. Nee, het moest iets anders worden. Iets nieuws met weinig risico.

Opeens wist hij het. Oorlelletjes! Hij zag het helemaal zitten. Oorlelletjes fatsoeneren. “Aries Ear Care – kliniek”, zo moest het gaan heten. Zijn zus bracht hem op dat idee. Zij had vastgegroeide oorlelletjes en had daar als meisje vreselijk veel moeite mee. Geen mens zag het probleem, maar zij wel. En in die tijd was het voor haar allemaal best serieus. Ze heeft er zelfs nog een tijdje voor bij de psycholoog gelopen. Uiteindelijk is het allemaal met een grote sisser afgelopen want ze had als wisselgeld en grote voorgevel en daarmee is ze dan toch redelijk snel aan de man gekomen.

Hij bouwde zijn praktijk om naar “Aries Ear Care – kliniek” voor oorlelletjes correctie. Omdat zijn middelen niet toereikend waren moest hij naar de bank. Hier kwam hij er achter dat je, ook als arts, niet zomaar een krediet kreeg. Er moest een ondernemersplan komen waarin hij moet uiteenzetten hoe dat hij dacht dat hij aan oorlelletjes zijn boterham kon verdienen. Hij had van zijn leven nog nooit zo’n ding hoeven maken, maar uiteindelijk stelde het niet veel voor.

Potentiële klanten genoeg. Je wilt niet weten hoeveel mensen zicht schamen voor hun oorlelletjes. Kijk maar eens om je heen en zie hoeveel mensen hun oren bedekken met hun kapsel. Dat doen ze immers niet voor niets. Allemaal bang om hun oorlelletjes te laten laten zien. Niets anders.
En wat dacht je van het gebruik van oorbellen? Een geraffineerde methode om de aandacht van het oorlelletje af te leiden. Wat is er mooier dan een mooi oorlelletje? Niets toch! Nee, de schaamte zit wijd verbreid onder de bevolking. In stilte wordt wat afgeleden. En hij, Adrianus, Copernicus van den Boom had besloten daar iets aan te gaan doen. Hij zou het land mooier maken. Oorlelletjes opknappen? Zijn missie!

Hij nam zich voor alle cliënten bij wie hij de afgelopen vijf de oogleden had gecorrigeerd aan te schrijven. In je eigen vijver is het makkelijkst vissen nietwaar? Dat zijn immers allemaal mensen die reeds bewezen hebben ontevreden te zijn met hun uiterlijk.
En verder is het natuurlijk ook een kwestie van vraag creëren. Immers, vroeger was snurken heel gewoon en nu is het een ziekte waar je aan geholpen moet worden. Zo moet je met oorlelletjes ook omgaan. Je moet de mensen ervan overtuigen dat lelijke oorlelletjes niet alleen niet mooi zijn, maar vaak mede de oorzaak zijn van psychische klachten. Tot zelfmoord neigingen toe.

Hij zag het helemaal voor zich. De “Dr. Aries Ear Care – kliniek”. Het zou een groot succes worden. Vooral financieel. En hoewel hij in principe nog zeventien jaar te gaan had, droomde hij van over vijf jaar te kunnen stoppen. Gewoon lekker de rest van je leven in de zon gaan zitten en nooit meer met de angst leven dat een of andere gekke patiënt een megaclaim bij je neerlegt omdat je hem per ongeluk in zijn oog heb gesneden.