Kliekipedia: Klieken zijn geld waard


Klo van Wijk brengt ons het succesverhaal van Co Kliekhuis die zich heeft laten inspireren door de campagne Kliekipedia van SIRE

KliekipediaCo Kliekhuis: Vroeger had ik een broodjeszaak. “Broodje van Kootje”. Ik verkocht warme en koude broodjes. Ik werkte me 3 keer in de rondte, maar ik was helemaal niet gelukkig. De hele dag geregel en alleen maar gezeur. Broodje zonder boter, broodje ei zonder zout, broodje kaas zonder kaas. Je kop klapte soms helemaal uit elkaar. Alleen het broodje al; Ik leverde wel vijf verschillende broodjes. Keizerbroodjes, Pistoletjes, Italiaanse bollen noem maar op. En dat alles moest binnen een paar uur voor elkaar zijn. Je kunt ze niet te ver van te voren klaar maken, want dan worden ze klef. Van de benzinepomp wordt dat kritiekloos geaccepteerd, van ons niet. Verse ingrediënten daar gaat het bij ons om. Heb je een drukke dag dan kom je te kort, heb je een slappe dag dan kun je alles wat over is weg flikkeren. Sommige klanten bellen wel 3 keer om een bestelling te veranderen. Vinden ze het gek als de bestelling niet klopt. De mensen hebben tegenwoordig maar een half uur lunchpauze. Kom ik bij de eerste; hebben ze het geld niet klaar liggen. Sta je weer een kwartier te wachten. De hele auto natuurlijk vol met warme broodjes die koud liggen te worden. Kom je vervolgens bij de volgende krijg je op je donder te krijgen omzet de pauze net afgelopen is.

Nee, daar was ik gauw klaar mee. Ik heb de heleboel verkocht aan een chinees. Ik ben toen ZZP-er geworden in de Catering. Ik verhuurde me als kok bij een verzorgingshuis. Oude mensen waren dol op stamppot. Toen wij ons eerste kind kregen ben ik thuis gaan werken. Zo kon ik mooi werken en zorg voor de kleine combineren. Ik maakte thuis de stamppot en bracht deze warm en al naar het verzorgingshuis.

Ik kookte altijd meer dan nodig was. Omdat ik weggooien van goed eten zonde vond had ik een advertentie geplaatst op Marktplaats. Dat werd een enorm succes. Rond etenstijd kreeg ik veel klandizie van zogenoemde afhalers. Voor mij was dat gevonden geld. Vaak was ik compleet uitverkocht en moest ik de laatste klanten van de dag ‘nee’ verkopen. Soms werd me gevraagd of ik niet een kliekje van de vorige dag had. Dat bracht me op het idee om ook de klieken te gaan verkopen. Zelf vind ik een kliekje ook erg lekker. De aardappels smaken naar boerenkool en de boerenkool smaakt naar aardappels. Heerlijk. Het werd een geweldig succes. Ik verkocht meer klieken dan vers. Als ik met vers bleef zitten dan was dat niet erg, want dat werd dan weer het kliekje voor de volgende dag.

Het verzorgingshuis was op een zeker moment afgelopen. Ik besloot me volledig aan de klieken te wijden. Het liep storm. We hadden afhalers, we leverden aan bedrijven, ja ik heb zelfs klieken mogen leveren als bruiloftsdiner van een alternatief stelletje. Binnen de kortste keren leverde ik complete maaltijden. De erwtensoep werd verzorg door een vriend van mij, die ook ZZP-er is, en mijn schoonvader bracht het allemaal weg. Voordat ik er erg in had, had ik weer dezelfde situatie gecreëerd als bij de broodjes zaak. Werken, werken en nog eens werken en dan nog geen miljonair worden.

De meeste tijd en stress zat in het bereiden van het eten. Daar moest verandering in komen. Ik zag het licht toen ik bij de chinees eten ging halen. Bij een chinees krijg je altijd veel te veel eten. Je wilt niet weten hoeveel eten daar wordt weggegooid. Hoewel je een plastic zakje kunt krijgen om de rest mee naar huis te nemen, wordt er weinig gebruik van gemaakt. Ik zag er wel mogelijkheden in. Geef mij die plastic zak maar. Dat was geen afval. Dat was een kliekje! Opeens wist ik het; niks zelf meer bereiden maar het overschot van een ander gebruiken. We hebben even moeten experimenteren, maar we leveren nu zeer succesvol een kliekje Bami, een kliekje Nasi Saté en een kliekje Pangang. Vooral kliekje Pangang is een hardloper.

Daarna zag ik overal handel. Toen ik met mijn kleine meid bij de McDonalds zat, kwam er ik achter dat alles wat langer als een kwartier op de bakplaat lag werd het zonder pardon weggegooid! Met de directie van de McDonalds heb ik afspraken kunnen maken. Ik heb nu het alleenrecht om als eerste de vuilnisbakken te doorzoeken. Met het oog op versheid doen we dat drie keer per dag. Binnen de kortste keren kon ik de hardlopers van de McDonalds als kliekje aanbieden. Kliekje McChicken, Kliekje BigMac, kliekje McCroket, alles liep geweldig. Gewoon de mixer er overheen trekken en de koeling in. Voor de kinderen hebben we een speciale variant gemaakt, daar mixen we ook de patat en de appelmoes doorheen. Ook het speeltje wordt niet vergeten.

We hebben een mooie website gemaakt. Eerst noemden we die Kliekipedia, maar later hebben veranderd in “de KliekMaster”. Klanten kunnen nu via internet bestellen. Iedere maand hebben we een “de Kliek van de Maand”. Deze actie loopt gelijk met de acties van de chinees en de McDonalds. Nederlanders houden van acties.

Op een zeker moment bleek dat SIRE op TV een campagne gestart was onder de naam kliekipedia. Balen natuurlijk, want als die naam hadden gehouden hadden we natuurlijk geld er aan kunnen verdienen. Maar ik klaag verder niet hoor, want dankzij Kliekipedia komen ze bij ons in de fuik terecht.

Op het ogenblik ben ik niet bescheiden meer. Ik denk er over om een landelijke netwerk op te zetten. Het idee ligt nu nog op de tekentafel, maar jullie horen hier nog meer van. Met dank aan Kliekipedia van SIRE.